تعریف استنلس استیل

علت نامگذاری این فولادها تحت عنوان استنلس استیل (stainless steel) این است. که بر خلاف فولادهای معمولی در مقابل هوا و رطوبت لکه نشده و زنگ نمی زنند.استنلس استيل آلیاژی از آهن با حداقل 11% کروم (Cr) می باشد. کروم در فولاد باعث ایجاد خاصیت محافظت یا رویین شدن در مقابل خوردگی (Passivation) می گردد. علت به وجود آمدن این خاصیت، تشکیل لایه اکسید کروم بسیار چسبنده. با ضخامت تقریبی 100 آنگستروم بر سطح استنلس استيل می باشد. که اکسیژن موجود در هوا برای ایجاد آن کافی است. در استنلس استيل که فقط حاوی کروم بوده. و عناصر آلیاژی دیگری ندارند (Straight Chromium Alloys)، این لایه اکسیدی دارای ترکیب Cr2O3 و در فولاد هایی با عناصر آلیاژی دیگر، ترکیبی از اکسید آنها می باشد که معمولاً باعث تثبیت آن در محیط های شیمیایی می گردند.

خاصیت رویینگی با افزایش درصد کروم افزایش می یابد. حداقل درصد کروم برای تشکیل لایه محافظ 10.5 درصد می باشد که در اینصورت استنلس استيل تنها در مقابل اتمسفر عادی مقاوم می باشد. وقتی درصد کروم به 25 تا 30% افزایش یابد، خواص اصلی استنلس استیل یعنی مقاومت به خوردگی، افزایش یافته و مقاومت به اکسیداسیون به حداکثر خود می رسد. رویینگی وضعیتی موقتی و غیرپایدار از استنلس استيل می باشد که پایداری آن علاوه بر ترکیب فولاد، بستگی به عواملی نظیر نوع و غلظت محیط خورنده، درجه حرارت و غیره دارد.

اگرچه بیشترین کاربرد استنلس استيل به علت خاصیت مقاومت به خوردگی (Corrosion Resistance) آنها در محیط های مختلف شیمیایی است، اما کاربرد مهم دیگر آنها در درجه حرارت های بالا تحت عنوان آلیاژهای استنلس استیل مقاوم به دما (Heat Resisting Alloys) می باشد که معمولاً کمتر به آن توجه می شود.

حداکثر دمایی که استنلس استیل میتواند در محیط های اکسیدی تحمل کند

کاربردهای استنلس استیل

منبع: گروه فلز